شعر......

معمار می شوی وبنای تو میشوم

                  مانند یک ضریح برای تو میشوم

 قلب مرا به پای ضریحت گره بزن

                  بیمارم و دخیل شفای تو میشوم

بالم به بام هیچ کسی پر نمیدهد

                  تا کریم صحن و سرای تو میشوم

حتی کنار کعبه تو را  میدهم نشان

                  قبله تویی و قبله نمای تو میشوم

میلت گر کشید ضمانت کنی مرا

                  آهوی با وفای ،وفای تو میشوم

روزی اگر بناست فدای کسی شوم

                  سوگند میخورم که فدای تو میشوم

ناراحتم خدای نکرده ولم کنی

                  من تاازه دارم از فقرای تو میشوم

شب های قبر ،منتظرم ایها الرئوف

                    بیهوده نیست اینکه گدای تو میشوم

دست مرا برای گدایی نوشته اند

                 رزق مرا امام رضایی نوشته اند